Vandaag mogen we het iets rustiger aan doen. Op de planning voor vandaag staat Monument Valley en deze is slechts op een kwartiertje gelegen van Mexican Hat. Rond negen uur zitten we lekker aan het ontbijt in een restaurantje tegenover ons motel. Monument Vally is een van  de bezienswaardigheden waar ik echt naar kijk. Monument Valley is misschien wel het meest aansprekende voorbeeld van de overweldigende schoonheid van het woestijnlandschap in het zuidwesten van Amerika. Het silhouet van de eenzame rode rotsen, omgeven door een lege weidse vlakte.

Miljoenen jaren geleden was dit gebied een hoger gelegen platteau, dat bestond uit diverse soorten gesteente. De zachtere lagen zijn door erosie weggesleten, waardoor zich de zogenaamde mesa’s hebben gevormd. Dit zijn brede rotsen die aan de bovenkant plat zijn. Het voortdurende erosieproces zorgt ervoor dat ook een mesa zeer langzaam wegslijt. De hardere bovenlaag slijt minder snel dan de zachtere zijkanten, een mesa wordt daardoor dus steeds smaller. Als de breedte van de rots uiteindelijk kleiner is dan de hoogte, is het niet langer een mesa, maar een butte. Ook de butte slijt langzaam weg, totdat er een spire overblijft, een rotsnaald. Die uiteindelijk langzaam geheel zal verdwijnen.

De rotsformaties in het 'slechts' 121 km2 grote gebied zijn een 'levende' reclame voor het ruige westen van de VS. Uit een recent onderzoek komt dan ook naar voren dat dit het meest gefotografeerde natuurgebied van de VS is. Dus nog vaker dan de Grand Canyon of Bryce Canyon. Het zegt meer dan genoeg over Monument Valley.

Monument Valley is geen National Park maar een Navajo Nation Tribal Park, dit betekent dat het behoort tot het grondgebied dat wordt beheerd door de Navajo Indianen. De Navajo Indianen zijn nog steeds woonachtig in dit gebied. Voor deze Indianen vormt het toerisme een belangrijke vorm van inkomsten.

Na het ontbijt pakken we onze auto in en nemen de US 163 naar Monument Valley. Als we de Valley naderen zien we de karaktersieke rotsen aan de horizon verschijnen. Een paar kliometer voordat je bij het park arriveerd kun je stoppen bij een van de bekendste foto momenten. Ik wist niet precies waar dit zou zijn, maar gelukkig viel die plek goed op door enkele marktkraampjes en andere toeristen die dezelfde foto aan het maken zijn.

Niet veel later naderen we de ingang van het park. Een beetje norskijkende indiaan heet ons welkom. De Beautiful American kaart is hier dus niet geldig. We betalen 15 dollar en we vervolgen de weg naar de parkeerplaats. Hier ligt een Visitor Center en de The View Hotel waarin een grote gift shop en een cafetaria zijn gevestigd. Ook tref je hier een expositie aan over de geologie van Monument Valley en over de geschiedenis van de Navajo Indianen. Vanuit het Visitor Center heb je een prachtig uitzicht over enkele van de meest bekende rotsen. Sommige toeristen beperken hun bezoek tot dit uitzicht. Zij missen een wel heel indrukwekkende rit door een spectaculair mooi landschap. En dat is echt dood zonde!! Als eerste nemen we een drankje op het terras van de View hotel. Het uitzicht is hier schitterend. Alle kamers van dit hotel hebben een balkon  aan de Valley zijde. Deze kamers zijn uiteraard prijzig maar dan heb je ook wat. Helaas komt voor ons een overnachting hier niet goed uit.

Een beter beeld van de omgeving krijg je pas echt als je via de 17 mijl lange Valley Drive door het gebied heen rijdt. Dit is een slecht onderhouden onverharde weg, erg stoffig en erg hobbelig, die begint bij de parkeerplaats nabij het Visitor Center. Een leuke bijkomstigheid is dat je hier zelf offroad met je auto door dit gebied mag rijden. De meeste toeristen die hier komen proberen deze weg te rijden. Gelukkig is de weg voor ons geen enkel probleem aangezien wij beschikken over een Full Size SUV met 4 Wheel Drive. Ondanks de matige conditie van de weg, zien we toch een aantal personenauto's de Valley Drive oprijden, met veel moeite en gestuntel overleven ze het eerste en moeilijkste stuk. Aangezien dat een autoverhuurmaatschappij officieel niet toestaat dat je met de auto op een onverharde weg komt zou ik dit zelf niet aanraden. Als alternatief kun je ook een rondrit boeken bij een van de Navajo Indianen. Deze excursies kun je vooraf of ter plekke boeken. Ze zijn best prijzig ($75) maar je komt tijdens zo’n rondrit ook op plekken waar je met de eigen auto niet mag komen. Wellicht voor ons een optie voor volgend jaar. Nu gaan we lekker offroad rijden op deze woest Valley drive.

Aan het begin van de route kom je bij een stopplaats vanwaar je een spectaculair mooi zicht hebt op drie van de meest bekende buttes: West Mitten, East Mitten en Merrick Butte. Deze drie rotsen zijn ongeveer 300 meter hoog. The Mittens vormen de absolute topattractie van Monument Valley. Drie immense rotsblokken die ruim 1.700 meter uit elkaar staan in een verder lege vlakte. Dit is het ultieme decor van het Wilde Westen. Ze verschijnen op je netvlies zodra je het parkeerterrein van het gebied oprijdt en zijn ook vanaf het visitor Center goed te zien.

We vervolgen de weg door het losse zand. Waar het eerste gedeelte vooral hobbel de hobbel was, moeten we nu opletten dat we niet vast komen te zitten. De volgende stop is de Elephant Butte daar tegen gelegen staan drie dicht bij elkaar staande spires, die samen The Three Sisters worden genoemd. Vanaf hier loopt een eenrichtingsweg van een paar honderd meter naar John Fords Point. Dit is een van de bekendste punten in Monument Valley. Vele films en reclames hebben een shot van dit beroemde punt gebruikt. Na even van het uitzicht te hebben genoten rijden we verder op de hoofdweg, bij een splitsing mag je alleen rechtsaf, vanaf dit punt geldt eenrichtingsverkeer. De weg loopt nu tussen diverse andere schitterende rotsen door, zoals de Thunderbird Mesa, de immens grote Rain God Mesa en Totem Pole. Ook kom je bij uitkijkpunten vanwaar je de verder weg gelegen rotsen kunt zien. Een van de meest indrukwekkende uitkijkpunten is Artist Point. Volgens velen is Artist’s Point één van de mooiste plekken in het park. Het biedt een ongekend vergezicht de vallei in. Waarbij je goed het landschap, maar ook de oerwerking van de natuur kunt zien. Vanaf Artist’s Point kun je onder meer zien hoe wind en regen het landschap kneden. Het uitzicht is zeker met slecht weer extra imposant, maar ook in de vroege ochtend of in de namiddag is het de moeite waard. Op het heetst van de dag zie je dat de zon voor rimpelingen in het landschap zorgt.

De weg komt uiteindelijk uit op de de eerder genoemde splitsing, vanwaar je weer via de stijl en zeer lastige helling terugrijdt naar het Visitor Center. Als we op de parkeerplaats uitstappen zien we dat onze hele auto is bedekt onder een laagje rode stof. Dat zullen we nog even moeten schoonmaken voordat we hem inleveren. Nog heel even nemen we een kijkje in de Souvenier Shop en genieten nog even van het uitzicht vanaf het aangrenzende terras van de View Hotel. Daar kom ik aan de praat met een zwitsers stelletje, zij hebben een tour door Monument Valley gedaan en ze waren erg onder de indruk. Wij vonden het zelf rijden over de Valley Drive een absoluut hoogte punt, maar feitelijk zie je dan maar een glimp van het gebied. Waar weliswaar de hoogtepunten bij zitten, maar de cultuur van de Navajo's en het achter gebied van Monument Valley zie je niet. Wat toch echt een onderdeel is van het bijzondere gebied. (In ons reisverslag van 2013 leest u onze ervaringen van deze tour).

Rond de klok van 3 uur verlaten we Monument Valley en vervolgen rijden we de US 163 richting Kayenta op. Bij dit kleine dorpje nemen we de US 160 en vervolgens de US 89 richting Page. Een dik uur later komen we hieraan, ivm het tijdverschil winnen we dit ook weer terug. In Page wilden we graag de Antelope Canyon gaan bezoeken. Deze canyon valt ook onder beheer van de  Indianen. Aangezien het al wat later in de middag was en de canyon in de middag op zijn mooist is hebben we besloten om de Antelope Canyon dit jaar maar over te slaan. Bovendien wilde ik heel graag de zonsondergang zien bij de horseshoe bend. Hier maakt de Colorado rivier een draai in de vorm van een hoefijzer. Vandaar de naam. Vanaf een parkeerplaats aan de US 89 net voorbij Page is het nog een flinke wandeling naar de Horse Shoe bend. Optisch lijkt het maar een klein stukje, maar in de warme zon en door het losse zand is het echt een beetje afzien. Het grappige is dat als je er op af loopt je het helemaal niet ziet liggen. Pas als je echt dichterbij komt zie je dit enorme gat in de grond te voorschijn komen. En over de Horse Shoe bend is niet gelogen. Schitterend, zo mooi zelfs dat we hebben gewacht tot de zonsondergang, wat een spectaculair foto moment opleverde. Overigens waren we hier niet de enige. Veel amateur fotografen stonden hier ook op dit moment te wachten. Er staat geen hek rondom de Horse Shoe Bend, en nogmaals het is echt heel erg diep en gevaarlijk. Kinderen zou ik echt aan de hand houden en op afstand houden van de rand. Tot mijn grote verbazing zie ik toch enkele mensen de gekste dingen uithalen voor een leuke foto.