Dag 2: Washington DC 

Vanmiddag staat de National Mall op de planning. Nee, dit is geen winkelcentrum. Het is een langgerekt gebied die langs beide zijden begrensd worden door musea en monumenten. We hadden tijdens de voorbereidingen al ontdekt dat de Mall ontzettend groot is. Je kunt er makkelijk fietsen huren daarom besloten een fiets te huren.  Voor $ 8,00 per dag huur je een fiets waarbij je van punt A naar punt B fietst. Maar omdat het zo'n lekker weer is besluiten we gewoon lekker te lopen. Vandaag gaan we het monumenten gedeelte bekijken. Als er nog tijd over is willen we een (aantal) musea bekijken. We reden langs de reusachtige lange rechthoekige vijver, die reflecting pool heet met aan beide zijkanten groenstroken. The reflecting pool heeft deze naam omdat het water zoals de naam aangeeft dingen reflecteerd. Als het water niet in beweging is zie je dus het Lincoln Memriol in het echt en in het water en dat geldt ook voor het Washington Monument welke zich aan de andere zijde van the reflecting pool bevindt. Je bevindt je eigenlijk in een reusachtig park. Aan het einde van the reflecting pool staat het Lincoln Memorial. Waarschijnlijk kent iedereen dit monument wel, het is een soort tempel met daarin een heel groot beeld van President Abraham Lincoln die in een stoel zit. Echt zo'n wow moment was dat. Nadat we onze fietsen gedropt hadden (binnen 30 minuten gelukkig) liepen we de grote brede traptreden op. Nog voordat we bij het beeld kwamen stond op de grond afgebeeld: "I have a dream". Precies op deze plek stond Marten Luther King tijdens zijn legendarische toespraak. We liepen verder en daar was honest Abe! Het beeld was reusachtig (zoals alles in Amerika eigenlijk). Het is weer volop genieten, het is zo mooi en onwerkelijk om dit allemaal in het echt te zien. Heel wat foto's verder liepen we verder naar het Korean War Veterans Memorial. Dit monumenten is begin jaren '90 opgericht om de slachtoffers van de Koreaanse Oorlog te herdenken. Net als wij en vele Amerikanen kenden wij deze oorlog niet. Het wordt daarom ook wel de forgotten war genoemd. Het monument bestaat uit 19 levensgrote standbeelden van soldaten die het terrein doorstappen. Hiernaast staat een lange muur met zo'n 2400 afbeeldingen van personen die in Korea gevochten hebben. Vreemd detail is dat veel strijders destijds niet eens wisten dat ze in Korea hadden gevochten. In die tijd werd je ergens gedropt en werd er gewoon van je verwacht dat je vocht. Tijdens het bezoek aan dit memoral kwamen we aan de praat met een park ranger. Hij heeft een aantal weken geleden iets opmerkelijks meegemaakt. Een student die hier onlangs was komen wonen bezocht het monument. Toen zij langs de muur liep keek ze aandachtig naar de afbeeldingen. Tussen de vele afbeeldingen ontdekte ze plots dat ook haar opa op de muur stond afgebeeld. Alleen, opa woont helemaal in Californië (helemaal aan de andere kant van Amerika). Ze maakte een foto en haar opa bevestigde haar vermoeden. Het was inderdaad opa van destijds die op de muur stond afgebeeld. Het was deze man helemaal niet bekend dat hij op de muur stond afgebeeld. Binnen enkele dagen was opa overgevlogen om het met eigen ogen te kunnen aanschouwen. Toch een heel opmerkelijk verhaal, dat een jong meisje haar opa in vroege jaren op de afbeelding herkende! Na ons bezoek aan dit monument liepen we verder naar Vietnam Memorial. Dit viel ons wel een beetje tegen gezien het feit dat dit een "grootse" oorlog was. Het was een vrije sobere granieten muur in een V-vorm. Op deze muur stonden de namen vermeld van alle omgekomen en vermiste mensen. De ene punt van de V-vorm wijst naar het Washington Monument en de andere naar het Lincoln Memorial. Het monument was door een 20-jarige student van Yale ontworpen (het was een ontwerpwedstrijd, zij had deze met haar ontwerp gewonnen). We liepen vervolgens terug naar zo'n verhuurstation. We pakten opnieuw een fiets en reden naar het Martin Luther King Memorial. Martin Luther King is een van de boegbeelden van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging tegen de rassenscheiding. Hij heeft ook de Nobelprijs voor de Vrede gewonnen. Het monument bestaat uit drie delen van wit graniet. We liepen eerst door een opening van twee granietblokken, hierna bereikten we het beeld zelf. Het was een beeltenis van King zelf die oprijst uit een granieten blok. Wederom prachting om te zien. Ook was er een lange muur waarop 14 fragementen uit zijn speeches staan. We reden weer verder en waren dit keer nipt op tijd om de fietsen te droppen. We waren inmiddels aangekomen bij het Franklin Delano Roosevelt Memorial. Roosevelt was de langstzittende president van de Verenigde Staten. Het monument omvat vier afzonderlijke kamers in de openlucht, een voor elk termijn dat hij president was. Het opvallenste zijn de watervallen, deze is in de eerste kamer nog eenvoudig maar wordt steeds groter een chaotischer. Uiteindelijk stort het water zich op een ruïne aan rotsblokken. Het water staat symbool voor vrede die aan het begin van zijn ambt toenam en op het laatst (tijdens de Tweede Wereldoorlog) steeds verder weg leek. Het monument was verder gesierd met standbeelden, reliëfs en citaten. Ook zagen we nog een standbeeld van de President in zijn rolstoel (hij leed aan Polio). In het bezoekerscentrum zagen we nog een replica van zijn rolstoel. De stoel zelf was gemaakt van een houten keukenstoel. We besloten verder te lopen langs het water met prachtig uitzicht over het Washington Monument. Na een wandeling van een kwartier kwamen we aan bij het Jefferson Memorial. Dit is een monument ter ere van de derde President van de Verenigde Staten. Rond 1930 waren er in Washington D.C. al monumenten voor de presidenten George Washington en Abraham Lincoln. President Franklin Roosevelt wilde graag een monument voor de derde president toevoegen. In 1934 werd besloten dat het monument er zou komen, hij werd echter pas in 1943 in gebruik genomen. Het is een koepelvormig gebouw geworden met een zuilengalerij. In het gebouw werd een groot standbeeld van Jefferson zelf geplaatst. Wederom pracht en praal. Het was nu tijd voor een break, we waren oververhit geraakt. Het is zo vreselijk warm vandaag, en al onze flesjes met water waren al op! Gelukkig vonden we een plek waar ze wat eten en drinken verkochten. Op de gehele Mall is namelijk niets te vinden, heel vreemd. Nadat we weer bijgetankt waren stapten we weer op een nieuw fietsje en reden we richting het World War 2 Memorial. Het monument is in 2004 door President George W. Bush onthuld. Het monument bestaat uit 56 pilaren die in een circel rond een plein zijn opgesteld. Op de pilaren zijn de namen gegraveerd van 48 staten. Aan beide zijdes staan twee boogcontructies met de opschrift Atlantic en Pacific. Hiermee wordt verwezen naar de twee gevechtsterreinen van Europa en Azië. In het midden van het plein stond een hele grote fontein. Het bezoeken van de Mall heeft ons een hele dag gekost, het is zo vreselijk warm vandaag. We waren helemaal gesloopt. We besloten daarom terug naar de metro te fietsen. Nadat we in het hotel waren bijgekomen van de hitte zijn we als afsluiting van de dag uiteten geweest bij Applebee's.

 Inmiddels was het al tegen de klok van 5. De dag is voorbij gevlogen! We besloten terug te gaan naar de auto. We reden langs het Capitol terug naar ons hotel, hebben we deze ook gelijk gespot. Maandag krijgen we een rondleiding door het Capitol zelf, we zijn heel erg benieuwd! Op de terugweg hebben we poging 2 gedaan om een supermarkt te vinden. Gisteren waren we in little China beland. Nou, vandaag was ook geen succes. Nu waren we in een groothandel beland (een soort van Hanos/Sligro). Kennelijk is het ons niet gegund een normale supermarkt te mogen vinden. Dus morgen poging 3!