Als we wakker worden is het behoorlijk fris op de kamer. Ondanks dat het zonnetje al fel schijnt is het koud buiten. Een dun laagje ijs zit op de voorruit van de auto. De winter in Amerika komt langzaam eraan. Het is vandaag zondag en dat is te merken, alles is dicht, restaurants, winkels, zelfs de lobby van het motel. Iedereen zit blijkbaar in de kerk, op zondag wordt er niet gewerkt. We rijden vandaag terug naar Capitol Reef.

Het langgerekte Capitol Reef National Park bestaat uit twee delen. In het noorden ligt Cathedral Valley, een woestijnlandschap met daarin hoog uitstekende zandstenen rotsen die door hun vorm aan kathedralen doen denken. Het was de bedoeling om vandaag een offroad weg door deze Valley te rijden. In 2013 was dit helaas niet mogelijk vanwege extreme regenval en helaas hebben de weergoden ons deze keer ook niet mee gezeten. Twee dagen voor onze aankomst is er teveel regen gevallen zodat alle offroad wegen in Capitol Reef zijn gesloten. De zanderige ondergrond zal aanvoelen als rijden door pindakaas, tenminste dat was de uitleg van de Ranger. Enigszins teleurgesteld verliet ik het visitor center.

Een andere optie die ik nog had staan was een wandeling naar de Hickmann Bridge. Deze wandeling hebben we in 2013 ook niet kunnen lopen. De trail was toen gesloten vanwege "rock falling". Gelukkig was deze trail weer toegankelijk, echter is hij voor Robin en een zwangere Jacqueline te zwaar. Na kortstondig overleg is er besloten dat ik de wandeling alleen zal gaan lopen en dat Jacqueline samen met Robin bij Fruita op het gras zou gaan spelen.

Dit is een van de meest populaire trails in het park. Gelukkig is het nog vroeg in de ochtend en is het lekker rustig. Voor mijn veertigste verjaardag heb ik van Jacqueline een GoPro action camera gehad. Lief he!, Deze wandeling is ideaal om de GoPro eens uit te testen. Vol goede moed begin ik aan de wandeling. Allereerst passeer ik de nodige waarschuwing borden. Eigenrisico, extreem rockfalling, je kent het wel. Vervolgens loop ik langs de rivier, daarna klim je zo'n 120 meter en passeer ik een open berg gebied. Vervolgens ga ik weer omlaag, een nauw ravijn in. Ongeveer 800 meter verder kom je uit bij de Hickman Bridge, een natuurlijke stenen brug met een overspanning van ruim 40 meter en een hoogte van bijna 40 meter. Je kan onder de brug door lopen.

Die natuurlijke bruggen(arches) blijven een geweldig fenomeen, zo intens groot van steen. Na een paar honderd foto's en selfie's vervolg ik de route en kom ik uit bij een plek vanwaar je een fotogeniek uitzicht hebt op de Fremont River Valley. Dan is het weer tijd om terug te gaan. Binnen het uur ben ik weer beneden en staan Jacqueline en Robin al op me te wachten. Het is ondertussen alweer elf uur in de ochtend, tijd om afscheid te nemen van Capitol Reef.

Onze volgende bestemming is geen National Park of een activiteit, maar een Scenic Byway. Niet zo maar een Scenic Byway maar volgens de Amerikanen, de mooiste in Amerika. Scenic Byway 12 is een alternatieve route tussen Capitol Reef en Bryce Canyon. Deze 200 kilometer lange weg leidt ons door verlaten landschappen, prachtige vergezichten en bijzondere bezienswaardigheden. En dit alles in absolute rust en afwezigheid van massa's toeristen.

Rond 2 uur komen we aan in het plaatsje Tropic. Wat is gelegen tegen Bryce Canyon NP. Tropic is het tegenovergestelde van Green River waar we twee dagen geleden verbleven. Waar het ene stadje is uitgestorven is de andere in opkomst. Alles is hier nieuw en mooi. Zo ook ons motel, wat een genot. We laten Robin op de kamer even lekker met haar speelgoed spelen. Na een uurtje gaan we het stadje verkennen. Volgens de eigenaresse van het motel is er een leuke speeltuin een paar straten verderop. Hoewel Robin normaal niet weg te krijgen is van een glijbaan heeft ze er vandaag geen zin in. Ook de schommel en iets wat lijkt op een wip kunnen het vergeten vandaag.

We besluiten om dan maar even naar Bryce Canyon NP te rijden wat letterlijk om de hoek ligt. Maar net onderweg stoppen we bij een parkeerplaats waar een aantal auto's staan. Hier zal wel wat te doen zijn! We bevinden ons blijkbaar aan de achterkant van Bryce Canyon. Vanuit hier is er een wandeling maar de Mossy Cave. Het pad loopt langs een stroompje. Aangezien het lekker warm is geworden gaan we met Robin aan het stroompje spelen. Schoenen en sokken uit en met de voeten in het water. In eerste instantie vond ze het maar eng, die steentjes onder haar voeten en dat koude water, maar algauw begint ze lekker te spelen. Steentjes gooien en met de voeten in het water stampen, onder begeleiding van vrolijke baby geluidjes.

Ondertussen loop ik even door naar de Mossy Cave. Deze stelt echter niet veel voor. Op de terug weg staat er een bord wat verwijst naar een waterval. Het is niet ver lopen dus ik ga maar even kijken. Hoewel de waterval nu niet super krachtig is kun je hier wel mooi de hoodoos van Bryce Canyon bewonderen. Hoodoos is trouwens de benaming van een specifieke rots vorming. Als ik terug kom is Robin net klaar met spelen, ze is drijfnat dus een mooi moment om terug te lopen naar de auto. De Mossy Cave was niet echt interessant maar het riviertje, de waterval en de hoodoos maken dat dit een leuke wandeling is.

Eenmaal bij het motel aangekomen halen we een lekkere verse pizza. Robin mag nog even spelen en gaat daarna lekker slapen. Morgen hebben we een rustige dag gepland met een bezoek aan het echte Bryce Canyon en daarna een flinke auto rit van 4 uurtjes.

Maak jouw eigen website met JouwWeb