Onze eerste nacht in de cabin zit erop. Buiten waait het flink maar binnen is het nog steeds stil. Het is zeven uur en Robin slaapt nog steeds lekker in haar eigen bedje. Vandaag hoeven we niet te haasten aangezien we vlak voor onze eerste bezienswaardigheid zijn gelegen. Niet veel later wordt Robin wakker en uiteraard gaan we eerst even met haar spelen. De windvlagen passeren met behoorlijke snelheid onze cabin waardoor hij piept en kraakt alsof hij elk moment kan worden gelanceerd. De weersvoorspelling voor vandaag is niet al te best, maar als wij onze cabin verlaten om te gaan ontbijten trek de lucht al open en komt het zonnetje al mooi door.

Na een licht ontbijt, rijd we meteen door naar Arches National Park. Hiervoor hoeven we letterlijk maar 10 minuten te rijden. Dit is voor de verandering wel eens fijn. Ondertussen stijgt de temperatuur snel en komt de blauwe lucht al te voorschijn.

Arches National Park is beroemd vanwege de vele indrukwekkende rotsformaties , natuurlijk bogen(arches) en balancerende rotsen. Nergens ter wereld komen zoveel natuurlijke rotsbogen voor, als binnen de grenzen van Arches National Park. Een groot deel van het park is eenvoudig bereikbaar via een 18 mijl lange weg en diverse wandelpaden, maar er zijn ook gebieden die je pas kan bezichtigen na het maken van een lange trektocht.

Het is voor ons de tweede keer dat we Arches NP gaan bezoeken. De eerste keer was 4 jaar geleden. Ik vind Arches een geweldig mooi natuurgebied waar je enorm veel kan zien. Er zijn ook talloze wandelingen. Als je hier alles wilt doen ben je zeker 2 dagen kwijt. Arches ligt eigenlijk net te ver voor een standaard West Amerika route. Veelal hoor je dat mensen die voor de tweede keer naar Amerika gaan dit park pas in hun route opnemen.

Een lange wandeling zit er voor ons uiteraard niet in. Voor een wandeling naar de bekendste natuurlijke boog, de delicate Arch is het helaas te warm, rekening houdend met Robin. We stoppen bij de Sand Dune Arch Trail. Dit is een wandeling van 500 meter naar een kleine boog die omsloten wordt door hogere rotsen, en die daardoor gedurende een groot deel van de dag in de schaduw ligt. Er ligt hier veel los zand, en vooral kinderen vinden dit vaak een erg leuke trail. Ook Robin kan geen genoeg krijgen van het rode zand. Het leuke van deze wandeling is ook dat ze lekker los en vrij uit kan lopen. Na 30 minuten zijn we weer bij de auto.

We vervolgen de weg door het National Park en maken nog enkele foto stops en korte loopjes. Aan het einde van de rondweg liggen de Devils Gardens. Het was de bedoeling dat we naar de grootste boog van het park zouden lopen. De Landscape arch. Vijf jaar geleden hadden we deze wandeling ook al eens gemaakt en omdat die zo mooie was wilde we die nog eens zien. Echter verzamelen zich in een record tempo donkere wolken boven de Devils Gardens, en niet veel later begin het hard te regenen. Het ziet er ook niet meer naar uit dat het nog goed gaat komen. Het weer in West Amerika is verraderlijk, het kan zomaar omslaan. Aangezien het al 3 uur is geweest kiezen we ervoor om huiswaarts te gaan.

Eenmaal bij onze cabin aangekomen heeft de regen ons achterhaald. De rest van de avond/nacht blijft het flink regenen gepaard met flinke windstoten. Gelukkig zitten wij lekker warm en droog in onze houten cabin. We gaan wederom vroeg naar bed want morgen willen we vroeg uit de veren aangezien we een volle agenda hebben. Het feit dat we geen Wifi hebben helpt ook wel mee ?

Maak jouw eigen website met JouwWeb