Estes park ligt in een breed dal op 2.300 meter hoogte. Dit dorpje is een goede uitvalsbasis voor het verkennen van Rocky Mountain National Park, waar geen hotels zijn. Estes Park wordt daarom de poort naar het Rocky Mountain National Park genoemd.

De Rocky Mountains zijn het belangrijkste gebergte van Noord-Amerika. De bergketen strekt zich uit van de staat New Mexico tot aan het noordwesten van Alaska, dat is een afstand van 4800 kilometer. De Rocky Mountains worden ook wel The Continental Divide genoemd, omdat Amerika als het ware in tweeën wordt gedeeld. Verder biedt het park veel natuurschoon in de vorm van alpenweiden, bossen, meren en bergstromen. Persoonlijk doet het me denken aan de karnitische alpen van Oostenrijk.

Na het eten rijden we eerst naar het visitor center. We stempelen Robin Nationale Park paspoort voor de laatste keer deze vakantie. Aan de aanwezige ranger vraag ik naar de status van de "trail ridge road". Deze 48 miles lange weg is de hoogst gelegen geasfalteerde weg in de Verenigde Staten en loopt over de Continental Divide naar een maximale hoogte van 3.713 meter. Het is de grootste bezienswaardigheid in de Rockies. Maar helaas waar ik bang voor was komt uit. De bergpas is door de hevige sneeuwval tijdelijk gesloten. Een klein goed makertje is dat we hem wel 13 mijl mogen oprijden, daarna is hij afgesloten. We beginnen aan het kleine stukje bergpas, na een paar bochten stuiten we meteen op een besneeuw d landschap. We parkeren de auto bij de "hidden valley". Het wordt tijd om Robin voor het eerst kennis te laten maken met "sneeuw".

Eenmaal uit de auto rent ze enthousiast af op de besneeuwde grond. Dan opeens trapt ze op de rem, heel voorzichtig zet ze de eerste pasjes op die gekke witte grond. He dat is leuk, het knispert onder mijn schoenen. De eerste horde is genomen en leuk bevonden.

Nieuwsgierig gaat ze verder op onderzoek. Als ze bij een besneeuwd boompje komt wordt het toch echt wel tijd om dat witte spul eens aan te raken. Ai dat is koud, voel ik dat wel goed, nog een keer proberen denkt de kleine meid. Brrr koud, haar gezicht veranderd naar standje "ik weet niet of ik dit leuk vind". Na een kortstondig overleg met haar geweten besluit ze toch maar af te druipen naar het sneeuwvrije voetpad.

We vervolgen de weg tot het punt waar we niet verder mogen. Hier beklim ik zelf even snel een kleine rotspartij welke een mooi uitzicht geeft over de Rockies. Daarna rijden we terug naar het dal. Uiteraard zijn er nog voldoende andere mogelijkheden die we in de Rockies kunnen doen.

We nemen de bear lake highway met als eindbestemming bear lake. Deze bergpas van 10 mijl brengt ons naar een aantal bergmeren. Als we net de bergpas op zijn staat er al een electronisch bord met de boodschap dat de parkeerplaats bij bear lake vol is. Grrr dat doet even mijn wenkbrauwen fronsen. Als eerste gaan we dan maar naar het lager gelegen Spraque lake. Sprague Lake is een fotogeniek meer met hoge bergen op de achtergrond. Eenmaal aangekomen gaan we eerst wat eten aan de picknick tafels. Robin gaat ondertussen wild op de aanwezige stenen rondom de picknick area. Na het eten wandelen we naar het berg meer. Hier maken we een makkelijke wandeling van een uur rond het meer. Op de achtergrond liggen de mooie besneeuwde bergtoppen.

Robin vind het wandelen erg leuk. Om de 10 meter wordt er gestopt om een steentje op te pakken en deze in het meer te gooien. Zo duurt de wandeling wat langer dan gedacht. Niet erg hoor want dat geeft ons de kans langer van de omgeving te genieten.

Als we terug bij de auto zijn ga ik eigenwijs als ik ben toch kijken of er parkeerplaatsje vrij is bij het hoger gelegen bear lake. En wat schetst de verbazing. Er is een plekje vrij. Via een met ijs bedekt bospad lopen we naar bear lake. Het was er een stuk kouder en het pad rondom het meer is zeer glad en daarom moeilijk begaanbaar. We lopen een stukje rond het meer en moeten ook eerlijk concluderen dat Spraque lake op ons toch een betere indruk heeft gemaakt. We besluiten om voorzichtig terug te wandelen naar de auto en aangezien het al half vijf is rijden we terug naar Estes Park. Hier stoppen we bij de Mc Donalds. Niet omdat het zo lekker is maar gewoon weg omdat de keuze beperkt is. Bovendien is Robin te moe om in een net restaurant te gaan zitten. Omdat ze het vandaag zo goed heeft gedaan, krijgt ze na het eten een aardbeien milkshake. Nou dat was smullen. Gulzig zoog ze aan het ritje waardoor ze teveel binnen kreeg wat resulteerde in een "Brain Freeze" wat grappig was om te zien haha. Moe en voldaan gaan we terug naar de cabin. Robin mag nog even spelen voordat ze gaat slapen. Gelukkig wordt het vannacht een stuk minder koud.