Vandaag hebben we een vrije dag om in te vullen. Aangezien ik mijn enkel gisteren flink heb verzwikt komt dat goed uit. Lopen gaat moeizaam, een zwarteltje geeft me enige ondersteuning. De eind bestemming vandaag is de Grand Canyon. Wat de dag verder gaat brengen weten we nog niet. Bealngrijk is dat we voor het donker in de grand Canyon zijn. Twee keer eerder hebben we de Grand Canyon bezocht en beide keren kwamen we in het donker aan. En geloof me het is daar dan ook echt donker. Als dat het dan allemaal niet moeilijk genoeg maakt, vinden wilde dieren het ook nog eens nodig om dan op de weg te gaan staan. Dus dat wilde we nu echt voorkomen. 

We hadden een aantal opties om in de morgen te doen. Bryce Canyon is redelijk in de buurt naar dat is dag vullend. Nabij Kanab zijn ook nog wel wat bezienswaardigheden, maar deze vinden we niet echt bijzonder. De motel medewerkster adviseert ons om over de US89 richting de noord rim van de Grand Canyon te rijden. Hoewel deze nog gesloten is in verband met de winter, is de route er naar toe erg mooi. Bovendien kun je nabij de Noord Rim lekker eten bij Jacob Lake Inn wat in de bossen is gelegen. 

Dit leek ons wel een goede invulling van de dag. We tanken de auto in Kanab nog even vol en we rijden richting de Noord Rim van de Grand Canyon. De route is inderdaad mooi en rustig. De Noord Rim is minder populair dan de zuid kant. Rond 11 kom we aan bij de Noord Rim. De is vanaf hier vanwege de winter nog afgesloten. In de bossen zien we het geadviseerde restaurant. Binnen ziet het er sfeervol uit. Het is er best niet met voornamelijk Amerikanen. Gezinnen, vader en zoons die gaan jagen. We gaan aan de bar zitten en bestellen een lekkere lunchen. En inderdaad het is een aanrader, aan de bar raken we in gesprek met een Amerikaanse familie. Zonder dat we het door hebben vliegt de tijd voorbij.  

We vervolgen onze weg en rijden 0ver de US89a richting de Vermillion Cliffs. Deze Scenic Byway leid ons door een schitterend berg gebied, maar helaas hebben we geen tijd om deze te bezoeken. Bovendien mag je een aantal bezienswaardigheden alleen bezoeken als je een zogenaamde "permit" hebt. De Vermillion Cliffs staan hoog op de agenda voor een volgende Amerika reis. We stoppen we even bij de Marble Canyon. Op de  Navajo Bridge genieten we van het uitzicht van de Vermillion Cliffs en de Colorado River. 

Het laatste stuk van de route voordat we bij de Grand Canyon aankomen is door het gebied van de Hopi indianen. Eigenlijk is dit geen bijzonder gebied. Je komt letterlijk niets tegen. Geen wc, geen restaurants of winkels. De Hopi indianen zijn zeg maar een beetje opstandig tegen alles wat Amerika is en weigeren daarom die invloeden in hun territorium. Dit resulteert in een 50 miles helemaal niets, op een benzine pomp met woeker prijzen na. 

Rond 4 uur rijden we eindelijk in het licht de Grand Canyon binnen, en u raad het al dat rijd een stuk makkelijk en bovendien geen herten op de weg met zelfmoordneigingen. We slapen vanavond in een Lodge. Dit is een houten blokhut die op loop afstand van de rim is gelegen. Als we de koffers hebben uitgepakt gaan we even naar de supermarkt die dichtbij onze Lodge is gelegen. Ik wil graag een goede enkelband kopen. Auto rijden was eigenlijk verrassend goed gegaan, maar lopen doet nog wel pijn. Uiteindelijk koop ik een stevige enkelband welke een goede ondersteuning geeft. 

Voordat het donker wordt gaan we nog heel even spieken aan de rim. We stoppen bij de Desert View Watchtower. Desert View Watchtower is een 21 m hoge stenen toren gelegen aan de East Rim Drive bij de South Rim van de Grand Canyon ten oosten van Grand Canyon Village. De onderste verdieping van de toren bevat een winkel, terwijl de bovenste verdieping een observatie dek is waar bezoekers van het nationaal park de oostelijke delen van de Grand Canyon kunnen zien. Het is een beetje mistig waardoor het uitzicht in de Canyon niet helemaal scherp is. Maar gelukkig hebben we morgen een volle dag hier. Voor het avond eten nemen we in het restaurant een oven verse pizza "to go".