Zondagnacht gaat om twee uur de wekker, de laatste spulletjes worden gepakt. Om klokslag drie uur staat mijn schoonvader voor de deur om ons naar Schiphol te brengen. Zoals gewoonlijk ben ik nog niet helemaal klaar met de laatste klusjes. Om half 5 arriveren we op Schiphol, het is er relatief rustig en we kunnen snel inchecken en de douane passeren. Traditioneel beginnen we onze Amerika reizen altijd met een Mc Muffin breakfast bij de Mc Donalds. Eenmaal bij de gate aangekomen kunnen we al snel boarden. In het vliegtuig nemen we nog snel even contact op met het thuisfront om de voortgang te bespreken. Plotseling krijgt Jacqueline een berichtje over een schietpartij in Las Vegas. Als het vliegtuig opweg is naar de startbaan kijken we nog snel even op internet om wat meer informatie te krijgen over wat er aan de hand is. Veel meer dan dat er geschoten is op de strip van Las Vegas komen we niet te weten.

De vlucht naar Detroit verloopt prima, hier en daar wat turbulentie en af en toe een dutje van een half uur. Acht uur later landen we in Detroit, hier moeten we overstappen op een binnenlandse vlucht van nog eens 4 uur naar Las Vegas. Als we geland zijn zetten we snel de telefoons aan, zodra deze verbinding maakt komen er allerlei verontrustende berichten binnen over de verschrikkelijke gebeurtenis in Las Vegas. Het schiet incident heeft plaats gevonden in het Mandalay Bay hotel welke slechts op enkele honderden meters van ons hotel Monte Carlo is gelegen.

Op het vliegveld in Detroit moeten we anderhalf uur wachten op onze vlucht naar Las Vegas, als eerst moeten we nog door de Amerikaanse douane. Zoals we inmiddels gewend zijn treffen we weer een boos kijkende man van middelbare leeftijd met wat overgewicht en een onverzorgde snor. Na wat formaliteiten zijn we dan officieel in Amerika. Ook op de luchthaven van Detroit verloopt alles snel en prima.

Ondertussen hebben we de tijd om even na te denken over de ontstaande situatie. We zijn namelijk niet echt gebonden aan een bepaalde locatie. Hoewel het hotel is betaald kunnen we ook kiezen om een andere richting op te rijden. We gaan uiteraard geen onnodig risico lopen. We besluiten om te kijken hoe de sfeer is in Las Vegas als we er zijn, het is ook dan weer 5 uur verder.

Na een uurtje mogen we boarden, binnenlandse vluchten zijn meestal wat kleinere en minder luxe vliegtuigen. Eenmaal plaats genomen zegt Jacqueline "en nu maar hopen dat er geen dikke man naast je komt zitten". Ze had haar woorden nog niet ingeslikt en het licht in het vliegtuig verduisterd. In de verte probeert een man zich door het gang pad te worstelen, met draaien en keren komt hij steeds een meter vooruit. Uiteraard gaan bij mij meteen de alarm bellen af, snel om mij heen kijkend tel ik de nog beschikbare stoelen, teleurstellend kijk ik Jacqueline aan. En ja hoor de overigs netjes geklede man waarvan ze in een Afrikaans dorp een week lang van kunnen eten komt naast mij te zitten, poeff en hij zit.