Dag 3 Deadwood - Sheridan

Vanmorgen hebben we rustig kunnen opstarten, want onze eerste bestemming lag om de hoek, namelijk de gold rush town Deadwood. Gisteren avond hebben we nog even door de mainsteet gelopen en gegeten bij een gezellig steakhouse. Na een simpel maar lekker ontbijt zijn we naar Deadwood gereden.

Deadwood is de hoofdplaats van Lawrence County, in de Black Hills in het westen van South Dakota. Deadwood telt in 2013, 1380 inwoners, maar aan het einde van de 19e eeuw woonde er hier een veelvoud van. De plaats heeft een roemruchte geschiedenis als goudzoekersplaats in het Wilde Westen.

Deadwood is bekend vanwege de moord op Wild Bill Hickok in 1876. Hickok ligt nog steeds in Deadwood begraven, evenals zijn vrouw Calamity Jane. Deze personen worden tegenwoordig gezien als symbolen van het Wilde Westen. Wild Bill werd vermoord tijdens een spelletje poker, zijn hand met kaarten, twee azen en drie achten heet dan ook dead man's hand. 

Deadwood zelf was destijds een wetteloze plaats, moorden waren aan de orde van de dag en bestraffing verliep vaak niet eerlijk. Deadwood werd, profiterend van de mijnbouw, een welvarende stad en kreeg een impuls na de aanleg van de inmiddels opgeruimde Deadwood Central Railroad in 1888. Waar vroeger de mensen heen kwamen om hun geluk te beproeven door het zoeken naar goud, zijn het nu de casino's die het hedendaagse geluk moeten brengen. Echter is de authentieke sfeer en het straatbeeld van weleer bewaard gebleven.

  Deadwood Mainstreet

Het was nog lekker rustig in Deadwood. Rond de klok van 10 uur was het nog wat frisjes, dus een trui aan kon geen kwaad. Als eerste hebben we over de mainstreet gelopen. Halverwege de straat is Bar no. 10. Hier is Wild Bill om het leven gekomen. Helaas is de bar leeg en dicht, eigenlijk is bijna alles dicht, want tegenwoordig ga je dus naar Deadwood voor het avond leven. Echter doet dit geen afbreuk aan de western sfeer van het dorpje. Vervolgens zijn we met de auto naar het kerkhof van Deadwood gereden.

Deze is gelegen boven op de berg. Vanaf hier heb je een schitterend uitzicht op de omgeving. Hier hebben we dan ook onze lunch gegeten. Na het maken van diverse fotos, zijn we opzoek gegaan naar de graven van Wild Bill en Calamity Jane. De met kaarsjes omringde graven waren echter snel gevonden. Na even de graven te hebben bewonderd kwam de volgende rondleiding al per bus aan. Op zich waren de graven niet erg speciaal. Maar ach dat hebben we ook weer gezien. Het uitzicht en de sfeer van de begraafplaats kan ik wel van harte aanbevelen.

Dit was onze laatste bezichtiging in South Dakota. De volgende stop is de devils tower national monument gelegen in de staat Wyoming.  Rond het middag uur kwamen we aan bij deze aparte verschijning.  Devils Tower is een grote monoliet van vulkanisch gesteente. De monoliet is 386 meter hoog. De top bevindt zich op 1558 meter boven zeeniveau. Devils Tower is het eerste Nationale Monument in de Verenigde Staten, opengesteld op 24 september 1906 door President Theodore Roosevelt.

Over hoe de Devils Tower is ontstaan zijn de meningen verdeeld. Sommigen geloven dat de monoliet het laatste overblijfsel is van wat ooit een grote explosieve vulkaan was. Andere theorieën zijn dat Devils Tower het overblijfsel van een uitgedoofde vulkaan, een vulkanische plug, zou zijn. De indiaanse bevolking heeft zo zijn eigen thorie. De legende luidt dat een heldhaftige indiaanse jager door een grizzly beer werd achterna gezeten. De indiaanse jager beklom deze berg om zich daar veilig te wanen. De beer probeerde ook de berg te beklimmen, maar gleed steeds terug naar beneden. De huidige kolommen structuur zou dan veroorzaakt zijn door de klauwen van de beer. De Devils Tower is sterk aan erosie onderhevig, puin en gebroken kolommen aan de voet van de monoliet laten zien dat Devils Tower ooit groter was dan hij nu is.

De entree voor de devils tower is 5 dollar. Devils tower is gelegen in een prachtige omgeving, omringd door prarie velden met geel rode rots formaties. Devils Tower is het enige hoger gelegen punt in de directe omgeving. De weg naar het visitor centrum is werkelijk adembenemend. Auto rijden en kijken wordt hier tot kunst verhevigd. Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats informeren we bij het visitor centrum wat we het beste kunnen doen. Aangezien het een uur of 2 is hebben we hier slecht 3 uur de tijd. Echter is dit geen probleem, de trail die het meest gelopen wordt duurt maximaal 2 uurtjes. Qua mogelijkheden zou je hier ook een volle dag kunnen spenderen.

De trail loopt rondom de Devils Tower en bied varierende uitzichten op de berg en omringende prairies. Tijdens het lopen passeren we redelijk wat afgebrande bomen, dit zouden wel eens de restanten kunnen zijn van een bos brand. Toen we een Ranger tegen kwamen, heb ik even navraag gedaan. Nu blijkt dat ze vorig jaar gecontroleerd enkele bomen hebben aangestoken om ruimte te maken voor de oorspronkelijke bodem vegatatie.

 Devils Tower

Rond 4 uur zijn we de auto op gaan zoeken want de volgende halte Sheridan is dik 2,5 uur rijden. Deze route door uitgestrekte prairies van wyoming is erg mooi, eenmaal in Sheridan aangekomen hebben we een hotel gezocht. Dit hotel was een schot in de roos, het is erg mooi met een heerlijk zacht en groot bed. Na een goed avond eten in het naast gelegen restaurant kunnen we voldaan gaan slapen. Kortom alweer een mooie dag en nog zoveel te gaan.

Hotel: Trails End Motel Sheridan

Prijs: € 48,-

Bijzonderheid: inclusief ontbijt

Temperatuur: 29 graden

Aantal KM: 400

Maak jouw eigen website met JouwWeb