Dag 14

Een goed bed doet wonderen, en nodigt uit om wat langer te blijven liggen. De wekker zetten we tot 3 keer af. Onze natuurlijke wekker vind het rond kwart over 8 wel goed en laat zich vrolijk horen. De knuffels vliegen letterlijk door de box. De motel kamer van de Travelodge is ons prima gevallen en het ontbijt is ook degelijk. Ook de ligging tussen Miami en de Florida Keys is erg handig. We reserveren dezelfde kamer alvast voor woensdag.

Om tien uur vertrekken naar de Florida Keys met als eindbestemming Key West. De Florida Keys is een verzameling van een heleboel kleine eilandjes die met elkaar en het vasteland zijn verbonden via de Overseas Highway. Tussen de Keys liggen een aantal bruggen. De langste brug is bijna zeven mijl lang en draagt daarom de naam Seven Mile Bridge.

De Florida Keys strekken zich uit van Miami in het noordoosten naar het zuiden, en buigen vervolgens in westelijke richting af. Het laatste bewoonde eiland, Key West, is slechts 150 km van Cuba verwijderd. Op de Florida Keys heerst een tropisch klimaat. Key West heeft een totale oppervlakte van 355,6 km², waar ongeveer 80.000 mensen wonen. Hier woont meer dan 30% van de bevolking.

De Florida Keys zijn gevormd op de rand van het deels onder zeeniveau gelegen Florida Plateau. Ze zijn ontstaan als gevolg van veranderingen in het zeeniveau, waardoor stukken koraalrif met daarop afzettingen van zand en gesteente vrij zijn komen te liggen. Van de ruim 1700 eilandjes zijn er slechts enkele tientallen bewoond.

Binnen een kwartier rijden we al in Key Largo, het eerst eilandje van de Keys. We stoppen pas voor het eerst op Key Islamorada. We gaan lekker wat drinken en eten bij Morada Bay cafe. In reisverhalen van andere Amerika gangers werd dit als zeer positief gevonden. Morada Bay cafe is gelegen aan een schitterend Bounty strand. Hagel wit zand met palmbomen tezamen met een kraak blauwe lucht geven ons een echt wauw gevoel. Het is werkelijk waar een filmachtige omgeving. In de lucht hebben voor vandaag maar een paar wolken zich gemeld. Het is nog voor de middag en de temperatuur tikt de 30 graden al aan.

Een verse pineapple juice is dan ook van harte welkom. Daarnaast nemen we beide een watermeloen salade. Watermeloen met feta kaas, rode ui en sla overgoten met balsamico dressing. Een heerlijk frisse verrassing. Robin neemt genoegen met een appelsap. Na al dat lekkers gaan we even wandelen in deze mooie omgeving. Het fototoestel maakt weer over uren. Ondertussen begint het echt warm te worden, de zweet pareltjes op mijn haarloze hoofd glinsteren in de zon. De airco in de auto is een verademing.

Onze volgende stop is bij het plaatsje Marathon. Hier begint de Seven mile bridge. Naast deze lange brug staan nog de restanten van de oude treinrails die hier ooit liep: de Overseas Railroad. Deze spoorlijn liep ook van zuid-Florida tot aan Key West, maar werd in 1935 verwoest door een orkaanstorm. Op een van de resterende stukken kun je tegenwoordig op wandelen. Echter is het zo warm dat we dit na een paar minuten al voor gezien houden. Bovendien is het niet zo bijzonder dat je er uren moet rondhangen.

Onze volgende stop is wel van grote schoonheid. Bahia Honda State Park heeft namelijk een van de mooiste stranden van Florida en is eigenlijk een verplichte stop onderweg naar Key West. Als we op de parkeerplaats aan komen is Robin net in slaap gevallen. Ze ligt zo vredig te slapen dat we maar in de auto wachten totdat ze wakker wordt. Na 20 minuutjes komt er weer een grote lach op haar gezicht. Na overleg hebben we besloten om niet in de zee te gaan zwemmen. Want in de verte komt een enorme donkere wolk aan. Natuurlijk gaan we wel wat wandelen. Via een bospad gaan we een heuvel op en komen bovenop uit op een resterend stuk van de oude spoorlijn. Vanaf hier is het uitzicht op baai van Bahia Honda State Park ontzettend mooi. Het water is zo helder dat je van tientallen meters boven de zee de bodem nog steeds ziet. De omgeving is bezaait met palmbomen en ander tropisch struikgewas. De donkere wolk komt nu wel snel dichtbij, dus wandelen we in de derde versnelling terug naar de auto.

De volgende bestemming is ons hotel in Key West. Wat nog maar 45 minuten rijden is. Goed en wel onderweg komen we terecht in een flinke regenbui. Het zicht door de regen is minimaal, echter 10 kilometer verder lijkt het wel of daar geen regen druppel is gevallen. Rond half 5 komen we aan in Key West. We hebben ons verwend met een goed hotel. We verblijven hier twee dagen. Hotels in Key West zijn best prijzig, maar wel voorzien van de nodige luxe. Na het inchecken gaan we met zijn drieën zwemmen. Dit tot grote tevredenheid van Robin. Als ze maar water ziet wordt ze helemaal hyper. Na een half uurtje zwemmen houden we het voor gezien, morgen weer een dag, Robin!

's Avonds kiezen we voor snel en gemakkelijk, naast ons hotel is namelijk een Mc Donalds. Buiten is het rond de klok van 6 nog steeds 33 graden. Pfffffft wat was het een warme dag en de hoge lucht vochtigheid helpt ook niet mee. Gelukkig is het op de kamer lekker aangenaam. Robin krijgt nog haar avond eten, macaroni met kaas, typisch Amerikaans, ze vind het heerlijk. Nog heel even spelen en dan naar bed. Robin begint steeds sneller te bewegen, omdraaien naar haar buik gaat super snel en zelfs kruipen is nieuw de laatste dagen. Een kleine kanttekening daarbij is dat ze alleen maar kruipt richting een ipad of iphone. Hoezo kieskeurig :)