De pass is goed te rijden in de zomer, al is de weg af en toe best smal en zijn er zeer scherpe haarspeld bochten. Eingelijk weet je niet goed wat je moet verwachten. Tja hoge bomen, maar goed, wat moet je je daar bij voorstellen en waarom zijn bomen zo speciaal? Gespannen kijken we naar buiten om iets speciaals te waarnemen, naaldbomen genoeg tot nu toe. Pas als we wat hoger komen op de pas verschijnen uit het niets kolossale bomen. Eigenlijk zie je vanuit de auto alleen maar de stammen, tussen de naaldbomen zien we er steeds meer. Erg indrukwekkend, maar nog niets vergeleken bij wat we straks gaan zien. Bij de ingang laten we onze Beautiful America Card zien en we rijden vervolgens naar het parkeer terrein bij de visitor center. Als we uitstappen zien we meteen een aantal grote Sequoia bomen staan, woowww wat hoog zeg. Ook is het super warm buiten dus snel wissel ik naar een korte broek. Bij het visitor centrum vragen we aan de ranger wat de leukste bezienwaardigheden zijn. Er is een mogelijkheid om een shuttle bus te pakken die je afzet op 3 verschillende plekken in het park waarvandan je wandelingen kunt maken. Wij kiezen ervoor om met de auto te gaan. We besluiten om sowieso de General Sherman Tree te gaan bezichtigen. Deze is gelegen in het Giant Forest.

Dit is Giant Forest, het drukst bezochte gedeelte van Sequoia National Park. Hier staan vier van de vijf grootste sequoia bomen ter wereld. In de Sequoiabossen zijn veel eenvoudig begaanbare wandelpaden aangelegd. Direct vanaf de parkeerplaats gaat het pad over een afstand van 400 meter vrij steil omlaag, er zijn hier diverse traptreden aangebracht. Na deze vrij eenvoudige afdaling van 1 kilometer bereik je de General Sherman Tree. De Gerneral wordt door middel van hekken beschermd. Het is aanzienlijk druk en er zijn ook veel kinderen, het is juist voor de kleintjes een leuke omgeving. Net als iedereen proberen we alleen met de General op de foto te gaan. Best lastg want je moet het elkaar wel een beetje gunnen. Een aantal Chinese toeristen denken hier anders over en nemen alle tijd, hoeveel fotos wil je maken? Ze zien duidelijk dat er een rij staat maar nee hoor, statiefje opzetten, foto met oma, foto zonder oma, foto met een peace teken. Maar goed als ze eenmaal weg zijn is het ook lekker rustig en kan de rest zijn gang gaan.

Na de boom volop bewonderd te hebben, lopen we verder over een loop-trail, deze trail van 4 kilometer komt straks hier gewoon weer bij de Sherman Tree uit. Na 1600 meter zie je een indrukwekkende groep sequoiadendrons, deze groep bomen wordt The Senate genoemd. Even verder ligt een tweede groep, de naam daarvan is The House. Vervolgens loop je ook nog langs een omgevallen seqoiua boom. Aangezien deze over het wandelpad is gevallen hebben ze er gewoon een voetgangers tunnel uit gehakt. Uiteindelijk komen we na 1,5 uur weer uit bij de Sherman Tree. Je moet dan nog wel even de steile klim terug naar de parkeerplaats ondergaan.  

Aangekomen op de parkeerplaats eten we wat aan de picknick tafels, gelegen aan de bos rand. Kleine eekhoorns zijn erg nieuwsgierig en zelfs een beetje brutaal. Na het eten rijden we van het Giant Forest Area over een zijweg van 3 mile, naar de Moro Rock / Crescent Meadow Road. De weg is alleen tijdens de zomermaanden geopend en het wordt afgeraden van de weg gebruik te maken met voertuigen die langer zijn dan 6.70 meter. Nou dat is onze SUV gelukkig niet. Ongeveer halverwege bereik je Moro Rock, dit is een grote, granieten rots, die je kan beklimmen. Deze laten we op de heenweg voor wat het is.

Als we verder rijden komen we bij de Tunnel Log. Dit is een omgevallen seqoiuaboom, in de top van de boom hebben ze een tunnel uit gehakt. De boom was 83,8 meter hoog en heeft een diameter van 6,4 meter. De tunnel is 2,4 meter hoog en 5,2 meter breed. Door deze Tunnel Log geldt eenrichtings verkeer. We laten een paar auto´s voor en rijden er onderdoor, best grappig. Aan het einde van de weg begint voor ons de volgende trail. De Crescent Meadow Trail. Dit is een loop van 3 kilometer met een hoogte verschil ban 60 meter. De weg eindigt ongeveer 100 meter voor de rand van Crescent Meadow, een van de mooiste bloemenweiden van het park. Dit is een van de plaatsen waar je kans hebt een beer te zien. De eerste bewoner van Sequoia was Hal Tharp, die van een omgevallen boom een zomerhuis heeft gemaakt. Je kan ook nog een loop nemen om de Crescent Meadow. Deze is nog eens 3 kilometer. Aangezien het al wat later op de dag was twijfelden we een beetje. We hoorden andere toeristen zeggen dat ze beren hadden gezien halverwege in de grasvlakten. Dus we besloten toen maar te gaan kijken. Na een half uurtje komen we uit bij het boom huis. De beste man heeft hier letterlijk een huis in een boom gemaakt. Als we geluid in de bosjes achter ons horen schrikken we een beetje. Twee kleine hertjes zijn net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hen. We gingen nog net niet samen op de foto!

Rond  5 uur komen we moe en voldaan terug op de parkeerplaats aan. Het begint al een beetje te schemeren. We willen nog snel even langs Moro Rock. Als we hier aankomen is het vrij druk, echter wordt het nu ineens wel snel donker. We besluiten maar naar de uitgang van het park te rijden want we moeten ook de gehele berg pass nog af. Bovendien hebben we dan nog iets over om voor terug te komen, want het 360 graden uitzicht vanaf deze rots schijnt enorm mooi te zijn.

Als we eenmaal op de pass rijden wordt het steeds donkerder, ook hebben we net als op de heenweg wat last van bouw werkzaamheden. Waar we toen een klein uurtje moesten wachten was het nu slecht 20 minuten. Als we de bouw werkzaamheden voorbij zijn komen we weer op een gemakkelijkere weg, we passeren tunnel rock weer en met mijn opgedane berg ervaring laat ik de auto soepel naar beneden gaan door de scherpe haarspeld bochten. Als we beneden aankomen is het 7 uur en al aardig donker. We besluiten te eten bij de eerste beste McDonalds. Aangezien we door al dat wandelen niet veel hebben gegeten pakken we beide een hamburger extra. 

Mijn benen voelen ondertussen zwaar, maar we moeten toch nog een kleine 150 kilometer rijden, zodat we morgen meer tijd hebben in Death Valley. Jacqueline neemt het stuur van me over en we rijden over een donker landschap binnendoor naar Bakersfield. Hier pakken we de highway 58 richting Death Vally. Nu de neus van de auto de goede kant op staat gaan we snel een slaapplek zoeken. Omdat het al rond 22:00 uur was en we erg moe waren stopten we bij de eerste beste gelegenheid langs de snelweg. Hier zat een super 8 en een Motel 6. De eerste was erg duur en de tweede was vol voor de avond. Aan de overkant van de weg zagen we tegen het spoor nog een klein motelletje liggen. Het zag er oud uit, ach we slapen er alleen maar. Jacqueline ging informeren en er was nog volop ruimte en dat voor slechts 20 dollar. Dus deden we het maar. Eenmaal binnen was het niet echt erg luxe, fris en schoon. In de badcel lag zelfs een pakje condooms. De lakens waren wel schoon, maar toch maar voor de zekerheid met kleren aan geslapen.

Al met al hebben we een prachtige dag gehad. Sequoia National Park wordt door de meeste toeristen vaak voorbij gereden omdat hij gewoon weg niet gunstig in de route ligt. Als je in de zomer maanden door de Tioga Pass kan rijden bij Yosemite dan kiezen mensen vaak hiervoor om snel in Death Valley te komen. Als je wel voor Sequoia kiest zul je net als ons om moeten rijden via Bakersfield naar Death Valley. En voor mensen die slechts 2 weken in Amerika zijn is de eerste keuze vaker een optie. Ik kan je Sequoia van harte aanbevelen. Op sommige fora zoals alles-Amerika wordt Sequoia National Park echt te kort gedaan. Het meest gehoorde excuus is dat je ook Sequoia's kan zien in Yosemite en het nabij gelegen Mariposa Grove. Maar!! dat is toch even wat anders. De hoge bomen zijn echt indrukwekkend en het is een prachtig park, waar je goed kunt lopen en zeker met kinderen.  

Hotel: Naamloos

Prijs: € 15,-

Bijzonderheden: zeer slecht motel, maar er stond een bed

Temperatuur: 30 graden

Aantal Km: 540