Voor de derde keer in 5 jaar tijd vier ik mijn verjaardag in Amerika, hiep hiep hoera! Vanaf nu zal ik verder in het leven gaan als veertiger. Robin heeft een lekker ritme te pakken, precies om half zeven is ze steeds wakker. Je zult denken wat vroeg maar op zich is dat helemaal niet erg aangezien we ook elke avond vroeg gaan slapen. Sinds de vakantie komt ze lekker tussen ons in liggen om spelletjes te spelen op de ipad, voorheen bleef ze geen 2 seconden liggen. Ondertussen kunnen wij nog even de oogjes sluiten.
Het is pas negen uur als we daadwerkelijk uit bed komen. Vandaag is een reisdag dus hebben we geen haast. De enige opdracht die we hebben is om veilig 335 mijl af te leggen. Hierover zullen we met pauzes ongeveer 7 uur doen. De netto reistijd bedraagt vijf en half uur. Het motel vandaag was vrij basic maar dat is niet erg aangezien het ook niet zo duur was. Als Robin haar pap op heeft laden we de auto in en rijden we alvast richting Salt Lake City.
We stoppen na een half uur bij de Walmart om wat boodschappen te doen voor de komende dagen. Brood en donuts voor ontbijt, genoeg drinken en een aantal bananen voor Robin. De Walmart blijft een attractie opzich. Met gemak kun je hier jezelf een paar uur vermaken. Aangezien we alle tijd hebben lopen we rustig de winkel door. Het Halloween thema is volop aanwezig, zo zijn rijen vol kleding en versieringen. De speelgoed afdeling blijft voor ieder kind een feest, zelf als 40 jarige voel ik me hier in mijn nopjes. Ze hebben hier zoveel soorten speelgoed die we in Nederland niet hebben. Iedere keer als we in een Walmart zijn krijgt Robin een zakje waar een Disney figuur in zit.
Als laatste lopen we door de 365 dagen per jaar kerst afdeling. Ja zo iets bestaat, waarom? Geen idee! De Walmart is gewoon een typisch Amerikaans fenomeen en elke keer als je er bent is het leuk. Klokslag twaalf uur lopen we naar buiten. Naast ons staat een gezin dat ook net boodschappen heeft gedaan. Ze hebben vier overvolle winkel wagens naast hun auto staan. Zij beantwoorden meteen een vraag die ik me vaak stel. Regelmatig passeren we dorpjes die achteraf zijn gelegen. Waar halen die mensen in hemels naam hun boodschappen? Blijkbaar een keer per maand bij een Walmart ver weg gelegen. Nu snap je ook meteen waarom een Amerikaanse koelkast zo groot is.
Nu moeten we toch echt aan die lange rit geloven. Volgens de TomTom komen we om half zes aan. En dat zonder stops! Als we Salt Lake City naderen wordt de twee keer vier baans autoweg behoorlijk druk, gelukkig heb ik inmiddels de nodige ervaring opgedaan met dit soort hectiek op de Amerikaanse autosnelweg. De kunst is eigenlijk op een baan blijven rijden en voorkomen dat er iemand tegen je aanrijd. Ondertussen halen ze je links en rechts in. Een heerlijke regel dat "keep your lane" principe! De drukte rond Salt Lake city duurt ongeveer 100 mijl, daarna wordt de autosnelweg weer twee baans en veel minder druk.
Nu Salt Lake City achter ons ligt verlaten we ook snel Utah. Hiermee komt ook meteen een einde aan het eerste deel van onze reis. We verruilen het warme en mooie rode Utah voor het groene en frissere Wyoming. De landschappen en de Nationale Parken hebben een totaal ander karakter en uiterlijk. Maar voordat we in Wyoming zijn zullen we eerst nog door een stukje van Idaho moeten rijden. Dit stukje duurt trouwens 2 uur. Idaho kenmerkt zich door de eindeloze landbouw velden. Niet het leukste stuk om doorheen te rijden. Eigenlijk is het tijd om even te stoppen en de benen even te streken echter is Robin eindelijk in slaap gevallen en deze had ze hard nodig. Zolang we rijden slaapt ze goed door, echter als we langzamer gaan rijden of zelfs stoppen wordt ze meestal wakker. Dus besluit ik nog een stukje door te rijden. Ondertussen hebben we de snelweg verlaten en rijden we een veel rustigere en mooiere route. Na 120 mijl heb ik het echt gehad, in totaal heb ik zo'n 220 mijl aan een stuk gereden. We stoppen bij een meer met een leuke speeltuin en picknick area.
Hier eten en drinken we wat en ondertussen kan Robin vrolijk rondrennen. Ook voor haar is het vandaag veel in de auto zitten. Tot nu toe vermaakt ze zich goed met haar boekjes, brandweerman Sam en de ipad. Na een half uurtje rusten stappen we weer in de auto. Nog slechts 110 mijlen te gaan. Gelukkig rijden we na twintig minuten Wyoming binnen. Dit komt ten goede van het rijplezier. Wyoming is echt een hele mooie staat. Wat rest is nog 90 mijl aan binnendoor wegen en bergpassen. Rond half 6 komen we aan bij ons kampeerterrein in Jacksonhole.
Hier slapen we wederom in een cabin. Het kampeerterrein is prachtig in de natuur gelegen tegen de Snake River aan. Als we alles hebben geïnstalleerd en Robin haar avond eten op heeft maken we nog een wankeling naar de rivier. Ze mag lekker met haar voetjes in het water. Steentjes gooien in het water vind ze prachtig. Na al deze pret wordt het toch echt tijd voor een warme douche met papa, tandjes poetsen en naar bed. Na wat klein protest huiltjes valt ze als een blok inslaap. Avondeten voor ons wordt nog een probleem aangezien in de nabije omgeving geen restaurant of winkels zitten. De enige optie voor ons is een broodje van de benzine pomp, een oude donut en een restantje chips. We doen het er maar mee. Gezellig zitten we buiten op de schommelbank nog even te kletsen. Echter daalt de temperatuur snel. Aangezien we morgen weer vroeg op moeten, maken wij het ook niet te laat.
Maak jouw eigen website met JouwWeb