Als eerste bezoeken we "sunrise point" dit is een erg goede plek om het Bryce Amphitheater tijdens de zonsopkomst te zien. De veranderingen in de kleurschakeringen tijdens het opkomen van de zon zijn erg indrukwekkend. Vervolgens gaan we ook naar "sunset point" en "insperation piont". Het valt ons nu pas echter op de Bryce niet echt een kindvriendelijk park is. Nergens is er een afrastering en de afgrond van de canyon ligt letterlijk aan het wandelpad. Voor Robin is het niet heel leuk want ze wil juist lekker lopen. Dus eigenlijk hebben we het al snel gezien. Hoe mooi Bryce ook is, voor ons is het nu niet handig, wandelingen maken kunnen we nu niet en de uitzichtpunten zijn te gevaarlijk.

Ondertussen is het pas 11 uur in de ochtend. En eigenlijk kunnen we niet meer veel doen. In een spontane opwelling stel ik voor om naar het 80 kilometer verder weg liggende Zion National park te gaan. Zion is een van de mooiste Parken van Amerika. We zijn er zelf maar liefst drie keer eerder geweest. Het enige nadeel is dat het juist 80 kilometer meer naar het zuiden ligt terwijl we vanmiddag juist 200 kilometer naar het noorden moeten. Dat zou betekenen dat er een uur reistijd bij komt naar het volgende motel. Kortstondig overleggen we hoe en wat, uiteraard moeten we rekeningen houden met Robin. Maar dit soort spontane en onverwachte acties maken juist een roadtrip leuk. We besluiten ervoor te gaan, als het een beetje mee zit hebben we nog de hele middag in Zion. We keren de auto en zetten de navigatie richting Zion. Voordat we echt Bryce verlaten stoppen we nog bin het uitzichtpunt "Natural Bridge". De naam zegt het al: op dit uitzichtspunt ku je een natuurlijke brugformatie zien. De boog werd gevormd door regenwatererosie, een proces dat nog steeds plaats vind en daarom monumenten zoals de Natural Bridge bedreigt. Na een aantal foto's vetrekken we echt naar Zion NP.

Zion NP ligt in het zuidwesten van Utah. De Virgin River heeft hier een prachtige canyon uitgesleten. In tegenstelling tot parken als de Grand Canyon en Bryce Canyon loop je hier niet langs de rand, maar op de bodem van de Canyon. De temperaturen liggen hier hoog in de zomer. Waar we bij Bryce nog een lange broek en een trui aanhadden is het hier tijd om ons in te smeren. Als we rond de middag aankomen is er enorm druk. En dat in het naseizoen! Na even zoeken vinden we eindelijk een parkeerplaats. Vervolgens gaan we met een gratis shuttlebus die stopt bij de verschillende startpunten in de Canyon. We stappen uit bij de Zion Lodge, dit is het middelpunt van Zion. Op de grote weide tussen de torenhoge rotsen van Zion gaan we lekker picknicken. Ondertussen kan Robin lekker rondrennen en spelen. Tevreden kijken Jacqueline en ik elkaar aan. Was het de meest verstandige keus, nou nee, maar wel de leukste. We maken met Robin een paar kleine wandelingen, ondertussen dat zei met takjes speelt genieten wij van het uitzicht die Zion te beiden heeft.

Rond half 5 wordt het tijd om de schuttle bus te terug pakken. Als we weer op de parkeerplaats zijn lopen we nog even naar het Visitor Center om een stempel te zetten in Robin haar national park paspoort. Daarna maken we ons op voor een autoreis van 4 uurtjes. Deze verloopt gelukkig voorspoedig, rond half 9 komen we aan bij het motel. Robin heeft de hele tijd in de auto zitten spelen. Het laatste half uur was ze in slaap gevallen. Vanuit de auto leggen we haar meteen op bed, zonder wakker te worden slaapt ze rustig verder. Vermoeid voelen de benen na een lange dag in 2 verschillende parken en een auto rit van een 200 mijl. Morgen kunnen het we het wat rustiger aan doen.