Dag 7

Zoals elke dag worden we door Robin gewekt. We hebben deze vakantie nog geen wekker hoeven zetten. Meestal wordt ze wakker tussen kwart over zeven en acht uur. Vanmorgen was ze een heel verhaal aan het vertellen tegen Dombo (haar nieuwe knuffel). Als we haar uit haar bedje halen mag ze eerst nog even bij ons in bed spelen.

Zoals belooft door de weerman is het vandaag een prachtige zonnige dag. Ontbijt is vandaag inbegrepen dus dat is lekker makkelijk. Het is niet hoogstaand maar het is genoeg om de dag te starten. Als we gegeten hebben pakken we de auto in en rijden we naar het Historische Centrum van Sint Augustine. Sint Augustine is het oudste stadje van Amerika en is lange tijd in Spaanse handen geweest. Het straat beeld is dan ook grotendeels voorzien met de Spaanse kleuren. Ook spreken er opvallend veel mensen Spaans. Als eerste bezoeken we een Spaans verdedigingsfort. Het is prachtig gelegen aan het water, maar de toegangsprijzen zijn aan de hoge kant, dus wandelen we maar een rondje om het fort en zijn verdedigingsmuren. Met Robin maken we een foto op een van de vele oude kanonnen.

Het fort laten we snel voor gezien en we lopen naar het oude historische centrum. Dit bestaat uit een aantal straatjes met oude huizen omringd door een verdedigingsmuur, of tenminste wat er van over is. Veel huizen zijn er hout en inderdaad ook erg oud. Zo komen we de eerste school van Amerika tegen en het eerste houten huis. We nemen dit wel met een korreltje zout, want in de 6 vakanties die we in Amerika zijn geweest hebben we al vaker, grootste dit, oudste dat en hoogste zo gezien. Als we door de straatjes lopen krijgen we een beetje het gevoel alsof je in een badplaats in Griekenland bent. Overal zijn souvenirs winkels en restaurants.

Uiteindelijk komen we uit bij de universiteit en museum van Sint Augustine. Na een paar foto's lopen we terug naar de parkeerplaats. Sint Augustine is een sfeervol oud stadje, met mooie oude en historische bouwwerken. We vonden het leuk om er te wandelen maar we hadden het binnen een paar uur ook wel weer gezien.

De volgende stop is misschien voor jullie het bekendere Daytona. Even denken.......ja inderdaad....van de autorace wedstrijden. Na een klein uurtje rijden we Daytona binnen. Als snel zien we de Daytona International Speedway liggen, dit is een ovaal race circuit. De Daytona 500 en de 24 uur van Daytona zijn de bekendste NASCAR races die hier worden gehouden. Echter hebben we een andere missie in Daytona. Want deze race stad is ook bekend omdat je hier met je auto over het strand mag rijden. En dat willen we natuurlijk wel eens mee maken. Want als je hier bent moet je dat gedaan hebben.

Maar eerst gaan we onze hongerige buikjes vullen. We stoppen bij een Waffel House. Een lekker warme wafel met chocolade gaat er wel in en de hamkaas tosti van Jacqueline is ook aan te raden. Robin krijgt een boterham met jam, wat heeft ze honger, zelfs een tweede boterham kunnen we aan haar kwijt. Voldaan stappen we in de auto en rijden we naar het strand, het is even zoeken, maar al snel zien we een boog met de tekst "worlds most famous beach". We rijden er onder door en we betalen een aardige vrouw $10 voor toegang tot het strand.

We vervolgen de weg en rijden het strand op. Het is een onverwacht leuk gevoel om over het strand te rijden. Ik voel me net een patser met een dure zonnebril in een pooierbak. Het is zien en gezien worden. Na een paar minuten parkeren we op het strand. Aangezien het lekker warm is lijkt het ons leuk om met Robin te gaan zwemmen. We hebben immers de zwemspullen bij ons en we zijn wel benieuwd hoe ze reageert ten opzichte van de zee. Nou ik kan je zeggen als een magneet. Aan de hand wandelen we richting zee en als de eerste golven over haar kleine voeten spoelen is er geen houden meer aan. Voorover hangend sleept ze me mee richting het water, golven komen steeds hoger en harder tegen haar aan. Het is lachen en veel spetteren in het water. Zelfs als ik haar mee neem naar een dieper gedeelte om wat golven op te vangen straalt de plezier van haar af. Na een half uurtje houden we het voor gezien, tenminste dat dachten we, maar Robin wilde alleen maar omdraaien om terug naar de zee te kunnen. Nou vooruit nog heel even dan.

Na al dat plezier gaan we ons afdrogen en weer richting de auto. Met het raampje omlaag en arm eruit rijden we verder over het strand. Ik blijf het een gaaf iets vinden. Moeilijk uit te leggen, ik denk dat het iets is wat je mee moet maken. Na een kwartiertje vinden we het welletjes en verlaten we het strand. We rijden terug richting Orlando om daar een bezoek te brengen aan de Millennia Mall. Dit is een luxueus shopping center. Eenmaal onderweg valt Robin tot aan Orlando in een diepe slaap. Ik weet bijna zeker dat haar droompjes over zwemmen in de zee gaan, zo vredig ligt ze te slapen.

Als we in Orlando aankomen is het behoorlijk druk, maar onze Tom Tom brengt ons netjes naar de plaats van bestemming. Jacqueline slaagd bij haar favoriete winkel Victoria's Secret. Voor de rest blijft het bij window shoppen wat de meeste winkels zijn niet voor onze portemonnee. Onderweg naar huis stoppen we bij een restaurant van Hooters. De schaars geklede rondborstige serveersters kunnen niet genoeg krijgen van Robin en andersom vind zij de aandacht ook prachtig. Papa is toch wel enigszins jaloers ;)

Rond half negen komen we aan bij de villa. Robin halen we slapend uit de auto en ze slaapt in haar bedje lekker verder. Papa en mama rusten nog even uit onder het genot van een drankje maar laat zou het niet worden. We kunnen terug kijken op wederom een gevarieerde, volle en geslaagde dag.