Bij het Visitor Centre aangekomen bekijken we onze opties. Er zijn diverse tours beschikbaar en er rijd zelfs een hop on hop off bus (ja, bijzonder op een begraafplaats). Aangezien het lekker was (+ 18 graden) besluiten we om zelf te gaan lopen. We nemen een landkaart mee waarop alle bijzondere graven staan. Eenmaal buiten is het al een kunst om meteen de goed richting uit te lopen. Gelukkig zijn er genoeg Rangers. Ik spreek er eentje aan met de vraag waar het graf van de onbekende soldaat is. Om ieder uur is er de wisseling van de wacht. Hij was zo vriendelijk om ons de weg te wijzen en raadde ons aan om in de ochtend daar te gaan kijken in verband met de drukte, Al snel krijgen we een indruk hoe groot Arlington Cemeteryt is, heel groot!

Na een kwartierje flink doorlopen komen we bij het Graf van de Onbekende Soldaat. In 1921 werd een onbekende soldaat uit de 1e Wereldoorlog op deze plek begraven. Later werden er ook onbekende soldaten begraven uit de 2e Wereldoorlog en uit de Korea en Vietnam oorlog. Het graf wordt bewaakt door soldaten, dit wordt 24 uur per dag gedaan 7 dagen per week. Om het uur vind er een wisseling van de wacht plaats. Als we aankomen staan we letterlijk achteraan. Het is er super druk. Het hele gebeuren omtrent de wisseling van de wacht is typisch Amerikaans.

Het is muisstil en je onderscheid meteen de amerikanen van de toeristen. Amerikanen hebben hun hoofddeksel af en de rechter hand strak tegen de borst. Toeristen daarin tegen herken je aan de camera's met grote telelenzen. Dit geeft nogmaals aan hoe de amerikaan zijn eigen cultuur en verleden respecteert. Je kan het nationalistisch vinden maar wij Nederlanders zouden er nog wat van kunnen leren. De wisseling van de wacht was erg bijzonder om te zien. 

Na een half uurtje gaan we weer verder. Achter het graf van de onbekende Soldaat ligt het Amphia theater welke veel Romeinse invloeden heeft.

We bekijken de landkaart en bepalen onze route door dit immens grote begraafplaats. Er liggen zo veel bekende mensen, maar het is onmogelijk om ze allemaal te bekijken. De afstanden zijn simpelweg te groot. We willen graag het graf van  President John F. Kennedy zien en het monument ter nagedachtenis van Iwo Jima. Vanuit hier is dat nog een uurtje lopen. Onderweg komen we meerdere bijzondere graven en memorials tegen. De meest bekende zijn de gedenkplaten te nagedachtenis van de twee ontplofte Space shuttles.

Na een half uurtje lopen komen we eindelijk aan bij het graf van President John F. Kennedy. JFK was de 35e president van de Verenigde Staten. Hij werd op 22 november 1963 op 46-jarige leeftijd doodgeschoten tijdens een rondrit in een open limousine. De President had eerlijk gezegd een heel eenvoudig graf, je zou toch wat meer toeters en bellen verwachten. Ook lag zijn familie hier  begraven. Het maakte veel indruk op ons. Het uitzicht vanaf deze plek was prachtig, je kijkt tevens uit over de stad Washington.

Het is hier gelukkig opvallend rustig, mensen komen en gaan. Het is onroerend om te zien hoe amerikanen hem eren door een moment van stilte te pakken bij zijn gedenkplaat. Naast ons zien we hoe een vader zijn zoontje uitlegt wie hier begraven is. 

We vervolgen onze route naar het bekende Iwo Jima Memorial. Voor de zekerheid vragen we nog even de weg aan een Ranger. Nog een half uurtje lopen zegt ze. Pffft zuchten we, het is ondertussen goed warm geworden. We vervolgen onze voetreis. De stappen teller van Jacqueline gaat langzaam richting een record en we hebben nog de hele dag voor ons. Onderweg komen we ook langs het Netherlands Carillon (een 40 meter hoge stalen toren met 49 klokken). Dit was een geschenk van het Nederlandse volks aan de VS in 1954. Een beiaard (klokkenspel) werd geschonken om de VS te bedanken voor de hulp tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Eerlijk gezegd is het niet echt indrukwekkend.

Vlak hiernaast staat het Iwo Jima Memorial. Raising the Flag on Iwo Jima was een historische foto. Op de foto zijn vijf Amerikaanse Mariniers en een marine-hospik te zien die na de landing op Iwo Jima tijdens de Tweede Wereldoorlog samen de Amerikaanse vlag op de top van het Japanse eiland Iwo Jima plantten. Wat een pracht een praal, dat kunnen die Amerikanen wel. We nemen rustig de tijd om dit te bewonderen, het memorial is omringd door informatieve borden over de strijd op Iwo Jima. 

Het bezoek van het Arlington Cemetery was nu tot een einde gekomen. We lopen richting de uitgang om terug te gaan naar de metro. Plotseling komen we nog een graf tegen van een zeer bekende president. Verstopt tussen de bomen maar met een geweldig uitzicht op Washington DC.