Dag 1 Brussel - Miami

Na een goede nachtrust gaat om zeven uur de wekker. De kindjes zijn niet veel later ook wakker en staan te springen om op vakantie te gaan. We pakken de laatste spullen in en dan gaan de koffers op slot. Om half 9 was het dan zover, taxi opa gaat ons naar de luchthaven van Brussel brengen. Vakkundig plaatsen we 2 koffers, 1 buggy en 4 tassen in de auto. Ondergetekende wurmt zich op de achterbank tussen twee gevulde kinderstoelen. Menig Nissan dealer zou een foto hiervan wel willen gebruiken in hun brochure.

De rit naar de luchthaven verloopt voorspoedig, ondanks de ingecalculeerde vertraging bij Antwerpen en de rijvaardigheid van onze zuiderburen. Rond half 11 arriveren we bij de luchthaven. Bij de incheck balie is het relatief rustig, na een kleine 15 minuten nemen we alvast afscheid van onze koffers. De volgende hindernis is de douane ook hier verloopt alles voorspoedig. Na de douane zijn de vliegtuigen die gereed staan voor vertrek goed zichtbaar door de grote ruiten van de luchthaven. Dit tot grote tevredenheid van de kindjes, eindelijk wordt het idee vliegtuig visueel bevestigd

Beide kunnen ze niet wachten tot ze erin mogen. Helaas is de harde werkelijkheid dat we nog even 2 uur moeten overbruggen. Gelukkig is er vlak bij onze gate een kleine speel gelegenheid. Misschien wel het ergste moment van de reis is dan aangebroken, het boarden van een vliegtuig. Wanneer aangegeven wordt door het personeel dat ze beginnen met boarden schieten de mensen omhoog en proberen zich allemaal door een klein poortje te dringen. Het doet me denken aan filmpjes van mensen die om 8 uur in de morgen hun bedje aan het zwembad reserveren door daar hun handboek op te leggen.

Eenmaal in het vliegtuig nemen we plaats op onze stoelen. Helaas kunnen we niet met z'n vieren naast elkaar zitten aangezien het vliegtuig 3 rijen van 3 stoelen heeft. De beste optie is dan 4 stoelen naast elkaar, helaas gescheiden door een gangpad. Dit is uiteraard alles behalve handig en gezellig. Bij de kinderen is de spanning op hun gezichtjes te zien. Vooral het opstijgen vinden ze leuk. De vlucht gaat negen en een half uur duren. We zijn zo goed mogelijk voorbereid maar hebben geen enkel idee hoe de kindjes gaan reageren. Ondanks het ruime assortiment aan snoep en speelgoed is het zowel voor de kids als ons een lange zit. Hoewel ze het goed hebben gedaan, waren er toch wel wat lastige momenten. Logan had moeite met slapen en Robin heeft helemaal geen oog dichtgedaan. Maar uiteindelijk hebben ze het goed gedaan.

Om half 5 plaatselijke tijd landen we op de luchthaven van Miami. De buggy staat netjes klaar bij de uitgang van het vliegtuig en bij de douane is het gelukkig niet druk. De koffers staan al klaar naast de bagage band. De laatste hindernis is het ophalen van de huurauto. Op het vliegveld van Miami hebben we daar slechte ervaringen mee. De wachttijden zijn soms erg lang. Gelukkig stond er bij de balie onze aanbieder "Europcar" geen lange rij.  Na wat verplichte handtekeningen en de standaard drie keer nee. Nee ik wil geen upgrade,  nee ik wil geen extra verzekeringen en nee ik wil geen super dure Toll pas van jullie. Na een kleine 10 minuten hebben we onze auto. We krijgen een super mooie Nissan Roque. Deze auto hebben we al eerder gehad en was prima bevallen. Het is een soort uitvergrote Nissan Qashqai. Als de kinderstoeltjes gemonteerd zijn verlaten we de luchthaven.

Gelukkig hoeven we niet ver te rijden want we hebben een hotel wat is gelegen naast de luchthaven. Na een goede nacht slapen rijden we pas door richting Orlando. Tot genoegen van de kindjes heeft onze hotelkamer een goed uitzicht op de luchthaven. Vooral Logan geniet van de opstijgende vliegtuigen. 

Terwijl ik naar de nabij gelegen mc Donalds loop spelen de kindjes nog even met klei. Als de buikjes gevuld zijn gaat om 9 uur het licht uit en zijn we binnen énkele minuten in dromenland.

Maak jouw eigen website met JouwWeb