In alle vroegte verlaten we Tonopah, dit mijnwerkers stadje is net iets te guur en te ruig voor ons. We nemen een beker koffie bij de receptie en voor de klok van 8 uur zijn we al onderweg. Ontbijten doen we vandaag op een speciale bestemming. Een plaatsje waarvan ik nooit heb gedacht dat ik daar ooit zou komen, maar nu de mogelijkheid zich aandeed hebben we Rachel toegevoegd aan onze reis. Rachel is gelegen midden in de Nevada woestijn tegen Area 51. U weet wel, die geheime Amerikaanse leger basis die eigenlijk niet bestaat.

Vanuit Tonopah vervolgen we de Nervada State Highway 375 een autorit van 200 km waarin we letterlijk maar 15 tegenliggers tellen. Je moet je niet voorstellen dat je hier met pech langs de weg komt te staan. Het is dan ook verstandig om in dit soort gebieden voldoende eten en drinken in de auto te hebben. De Nervada State Highway 375 is 98 miles lang en verbind US-93 in het zuidoosten met de US-6 in het noordwest. The E.T. Highway is ook de snelste verbinding tussen Yosemite National Park en Zion National. Deze weg gaat dwars door drie desert valleys in het zuiden van Nevada namelijk: Tikaboo Valley, Sand Spring Valley and Railroad Valley. Op een paar boerderijen na is het dorpje Rachel de enige plaats waar mensen wonen in deze omgeving.

In April 1996 is de Nevada State Highway 375 vernoemd als de  Extraterrestrial Highway vanwege de vele UFO meldingen. De highway ligt namelijk dichtbij het mysterieze Area 51, een super geheime Air Force test facility, tussen 1980 en 1990 zijn er enorm veel meldingen geweest van niet te verklaren vliegtuigen en verschijnselen. Zelf hedendaags worden er door omwonende en bezoekers nog steeds meldingen gemaakt van vreemde lichten in de avond boven deze  Extraterrestrial Highway.

Rond 10 uur komen we aan in Rachel. In dit hele klein dorpje bevind zich de Little A'le'Inn. Dit motel/restaurant is erg bekend bij UFO liefhebbers. Hier worden alle waarnemingen die zijn gedaan boven Area 51 besproken onder het genot van een drankje en een hapje. Als we binnen komen zien we overal waar we kijken foto's en attributen die te maken hebben met UFO's en aliens. De Little A'le'Inn wordt beheerd door een familie die tevens ook de enige inwoners van het dorpje zijn. Moeder staat achter de bar , oma in de keuken en de oudste zoon doet allerlei klusjes. Tijdens het ontbijt kletsen we gezellig met de familie. Zei vertellen van alles over de omgeving en wat ze allemaal al niet hebben gezien boven Area 51. De aardige Oma vraagt zoals het in America gewoon is of we nog een kopje koffie willen. Dat slaan we natuurlijk niet af. Tijdens het inschenken mengt ze zich in de discussie. Als ze weg loopt moppelt ze nog "The Thruth Is Out There", You will see! Het restaurant is eigenlijk een klein amateur museum. Alle muren zijn behangen met foto's en kranten knipsels.

Na een goed uur vertrekken we naar de "back gate" van Area 51. Volgens de familie is het legaal om hier heen te gaan, mits je niet te ver gaat. "Ga niet voorbij de rode paaltjes in de berm van de weg" geeft de moeder ons nog mee. "Anders duurt je vakantie in Amerika nog wat langer", zegt ze met een lach maar toch met een serieuze blik. De weg naar de "Back Gate" is redelijk makkelijk te vinden. Via een "dirt road" komen we na een klein kwartier bij een slagboom. Hier staan de bekende borden met waarschuwingen. Snel nemen we een foto, wat trouwens niet mag volgens de borden. Je hebt serieus het gevoel dat je continue bekeken wordt. Even later zie ik boven op de berg de bekende wiite Jeep staan. Het gevoel dat je bekeken wordt doet ons maar vlug omdraaien. Eenmaal terug op de "dirt road" kijk ik af en toe nog eens in de achter uitkijk spiegel. Gelukkig we worden niet gevolgd. Haha.

Onze volgende stop is voor de meeste volledige onbekend. Echter voor de UFO fanaten een bekend iets. We stoppen bij "The Black Mail Box". Zoals de naam al verraad  is het een brievenbus, en niet zomaar eentje. Volgens de mythen en legenden is dit de brievenbus van Area 51. Tegenwoordig is de brievenbus trouwens wit. 

Al met al vinden we het bezoeken Rachel en de omgeving een geweldige ervaring. Vanuit Las Vegas zou dit een leuke dagtrip zijn. Voor de eindbestemming van vandaag moeten we nog 3,5 rijden. Tijdens de rit stoppen we bij de Walmart om wat inkopen te doen voor morgen. Rond 6 uur komen we aan in het dorpje Springdale in de staat Utah. Springdale is de uitval basis voor Zion National Park, welke we morgen gaan bezoeken. We verblijven hier in de ZIon Lodge, twee jaar geleden hebben we hier ook geslapen en dat was toen zeer goed bevallen. Bovendien ben je vanuit hier binnen 5 minuten in het park.

Nadat we zijn ingecheckt gaan we onze kleren wassen in een wasserette. Echt zo'n typische Amerikaanse met twee hoog wasmachines en drogers tegen de wand. Je koopt wat zeep uit een automaat en huppa, wassen maar.

Tegen de avond hakt de dag er best een beetje in. Allebei zijn we een beetje licht in het hooft. Waar het in Californië af en toe nog fris was, is het in Nevada en Utah heel erg warm. Vandaag was het maar liefst 33 graden. Dit is natuurlijk een behoorlijk temperatuur verschil met de 18 graden van Californië. Na het eten ga ik nog snel even de jacuzzi in welke naast het zwembad is gelegen. Als ik terug kom is jacqueline al in dromenland.